Μία από τις μεγαλύτερες αδικίες του ασφαλιστικού μας συστήματος υπάρχει στη διαδικασία και τις προϋποθέσεις λήψης προσωρινής σύνταξης, όπως ισχύουν με το νόμο 3996/2011, σε συνδυασμό με τις διευκρινιστικές εγκυκλίους. Και εξηγούμαι: κάθε ασφαλισμένος, ο οποίος καταθέτει αίτηση για συνταξιοδότηση, λόγω της μεγάλης αναμονής έως την έκδοσης της οριστικής αποφάσεως από τον ασφαλιστικό φορέα, δικαιούται, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, τη λήψη σε σύντομο χρονικό διάστημα ενός ποσού έναντι, το οποίο δεν μπορεί να υπολείπεται του 80% του ποσού της σύνταξης που προκύπτει βάσει του χρόνου ασφάλισης και των μεικτών αποδοχών που έλαβε ο ασφαλισμένος το μήνα Δεκέμβριο του προηγούμενου έτους της υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης ή σε περίπτωση προγενέστερης διακοπής της ασφάλισής του, των μεικτών αποδοχών του τελευταίου μήνα απασχόλησής του.
Η προσωρινή σύνταξη θεσμοθετήθηκε από το κράτος ώστε να διευκολύνει τον ασφαλισμένο οικονομικά για την περίοδο που δε θα έχει εισόδημα μέχρι την έκδοση της οριστικής συνταξιοδοτικής αποφάσεως, η οποία με την πάροδο του χρόνου απαιτεί μεγάλη αναμονή ,λόγω των χιλιάδων αιτήσεων, σε συνδυασμό και με την έλλειψη προσωπικού στους ασφαλιστικούς φορείς.
Όταν λοιπόν ο ασφαλισμένος συμπληρώνει τον απαιτούμενο χρόνο ασφάλισης δεν προκύπτει κάποιο θέμα. Όταν όμως δεν έχει συμπληρώσει τα απαραίτητα χρόνια εργασίας και του υπολείπεται χρόνος, θα προβεί σε αναγνώριση πλασματικών ετών, ώστε τα χρόνια πραγματικής εργασίας αθροιστικά με τα χρόνια πλασματικών ετών να φτάσουν τα απαιτούμενα χρόνια από κάθε φορέα, για έξοδο από την εργασία και απονομή σύνταξης. Η αναγνώριση πλασματικών ετών τέκνων, σπουδών, στρατιωτικής θητείας, ασφαλιστικών κενών κλπ. μπορεί να εξοφληθεί με τρεις τρόπους: ο πρώτος είναι ο ασφαλισμένος να πληρώσει εφάπαξ όλο το ποσό που προκύπει, οπότε και θα έχει έκπτωση της τάξης του 15%. Σε μια τόσο δύσκολη οικονομικά περίοδο για τους πολίτες είναι σχεδόν αδύνατο να πληρωθεί ΕΦΑΠΑΞ ένα χρηματικό ποσό κάποιων χιλιάδων ευρώ από τον ασφαλισμένο. Ο δεύτερος τρόπος είναι η εξόφληση με μηνιαίες δόσεις, οι οποίες θα είναι τόσες, όσοι είναι και οι μήνες που επιθυμεί ο ασφαλισμένος να αναγνωρίσει. Ο τρίτος και πιο προσιτός στους ασφαλισμένους τρόπος είναι η εξόφληση με παρακράτηση από το ποσό της σύνταξης, δηλαδή με απλά λόγια δεν πληρώνουν από την τσέπη τους, απλά με την έκδοση της οριστικής αποφάσεως θα τους γίνεται κάθε μήνα παρακράτηση έως το 1/4 της συντάξεως, μέχρις ότου παρακρατηθεί όλο το ποσό για τους αναγνωριζόμενους χρόνους. Όποιος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα επιλέγει -αναγκάζεται δηλαδή να επιλέξει- τον τελευταίο τρόπο εξόφλησης.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΙΚΙΑ και ΑΝΤΙΦΑΣΗ έγκειται στο ότι το κράτος για την έκδοση προσωρινής σύνταξης απαιτεί να έχουν ολοσχερώς εξοφληθεί οι εισφορές για την αναγνώριση των πλασματικών ετών.Τι σημαίνει αυτό; Παραθέτω ένα παράδειγμα, για να το καταλάβουν όλοι: σε ασφαλισμένο του ΙΚΑ υπολείπονται 1.200 ένσημα, για να θεμελιώσει με τους όρους και τις προϋποθέσεις του 2011, και προβαίνει σε αίτηση αναγνώρισης πλασματικού χρόνου σπουδών για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος χρόνος ασφάλισης. Το ποσό που προκύπτει είναι γύρω στα 8.000 ευρώ. Κι έρχεται το κράτος και σου λέει πως αν δεν μπορείς να εξοφλήσεις ΕΦΑΠΑΞ το ποσό αυτό, δε δικαιούσαι προσωρινή σύνταξη.Αν θέλεις να γίνει η εξόφληση με παρακράτηση από το ποσό της σύνταξης θα πρέπει να περιμένεις 15 και πλέον μήνες χωρίς εισόδημα για να πληρωθείς.Ουσιαστικά δηλαδή η διευκόλυνση που θέλει να κάνει το κράτος στους ασφαλισμένους δε γίνεται σε αυτούς που την έχουν πραγματικά ανάγκη, αλλά σε όσους έχουν τη δυνατότητα να καταβάλουν όπως στο ανωτέρω παράδειγμα το ποσό των 8.000 ευρώ ΕΦΑΠΑΞ. Και ακολουθεί άλλο -ρητορικό- ερώτημα: Αν έχω μαζέψει αυτά τα 8.000 ευρώ γιατί να τα δώσω στο κράτος, για να μου δίνει 500 το μήνα; Την έχω ανάγκη τέτοια προσωρινή σύνταξη; Και όσοι δεν έχουν το ποσό αυτό τι κάνουν; Μήπως αυτοί δεν έπρεπε να τύχουν της διευκόλυνσης, για τους πιο αδύναμους οικονομικά δεν υποτίθεται πως θεσπίστηκε το μέτρο της προσωρινής σύνταξης; Αυτά τα ερωτήματα δε χρειάζονται απαντήσεις.
Μία είναι η λύση, η οποία θα διευκολύνει πραγματικά χιλιάδες ασφαλισμένους και τις οικογένειές τους, οι οποίοι λόγω της οικονομικής τους αδυναμίας να πληρώσουν ΕΦΑΠΑΞ τις αναλογούσες εισφορές για την αναγνώριση πλασματικών χρόνων, μένουν για 15 μήνες χωρίς ούτε ένα ευρώ εισόδημα, σε μια χώρα υπό ξένη κατοχή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου